Editoriaal / PoCo?

Via de sociale media heb ik recent geleerd dat ik PoCo ben. In bepaalde kringen die niet zo hoog oplopen met mensen die kritische vragen stellen bij het beleid dat ons land voert, zijn PoCo’s politiek correcte softies (doorgaans uit linkse hoek) “die het hier – en vooral in de media – al veel te lang voor het zeggen hebben”. ‘Politiek correct’ staat daarbij voor een laisser-faire dat bijvoorbeeld de toestroom van vreemdelingen/vluchtelingen in de hand werkt, of verwijst naar iemand die onterechte kritiek levert op het krachtdadige beleid dat sommige beleidsmensen nu (eindelijk) willen voeren. Ik ga hier niet verder uitweiden over het al dan niet gerechtvaardigde van het asielbeleid; uiteraard heb ik daarover mijn mening, maar daarvoor zijn andere plaatsen beter geschikt.

Het bizarre van die hele naamgeving/etikettering is wel dat ik door een ander deel van die sociale gemeenschap dan weer als politiek totaal incorrect wordt ingeschat, ‘verhangen’ als ik ben aan ‘koning auto’. Voor hen is het dan weer not done om bijvoorbeeld vragen te stellen bij de verkeershandhaving, bij de manier waarop overtredingen en statistieken in kaart worden gebracht en geïnterpreteerd, of bij de wijze waarop onze infrastructuur wordt beheerd en (niet?) wordt aangepast. 

Rond de jaarwisseling duiken daarbij ook weer heel wat statistieken op die dikwijls kant noch wal raken omdat het gewoon niet duidelijk is waarmee nu eigenlijk wordt vergeleken: als men ons bijvoorbeeld zegt dat het aantal verkeersovertredingen is gestegen, dan wil dat in eerste instantie zeggen dat er meer zijn vastgesteld, niet dat het totale aantal gestegen is. Als men ons zegt dat het overgrote deel daarvan uit snelheidsovertredingen bestaat, dan wil ik dat graag geloven, maar tegelijk weet ik ook dat dit het soort overtreding is dat het makkelijkst geconstateerd kan worden, want nagenoeg overal automatisch. En met de invoering van de snelheidslimiet van 70 km/h op alle gewestwegen in Vlaanderen zal hun aantal waarschijnlijk nog toenemen volgend jaar. Wordt de verkeerssituatie daardoor onveiliger? Dat is niet zomaar te concluderen, maar ik geef u op een briefje dat dat wel als dusdanig geïnterpreteerd zal worden.

Kortom, waar het kan, blijven we proberen om onze mening op de feiten af te stemmen, mét checks and balances, mét voor- en tegenspraak en na alle deelaspecten in overweging te hebben genomen. Niet de meest populaire weg in een era waarin hard roepen belangrijker is geworden dan grondig checken en nuanceren, waarin emoties de bovenhand halen op onweerlegbare feiten. We zullen dus soms PoCo zijn voor de enen en ‘PoInco’ voor de anderen, of andersom. Maar zo hebben we het graag en zo willen we het ook graag houden. Dat zijn we trouwens ook aan u als lezer verplicht. De nuance heeft het in deze tijden al moeilijk genoeg, wij zullen ze niet vergeten.