Editoriaal / Polarisering

Recent kwam mobiliteitsclub VAB bij monde van haar verkeersexpert Maarten Matienko in het nieuws met de boude mededeling dat de voorrang van rechts maar beter afgeschaft kon worden om de verkeersveiligheid te verbeteren. Nu zitten ze bij VAB zelden verlegen om een ietwat controversiële uitspraak, maar de aanleiding deze keer was wat we een verkeersexperiment zouden kunnen noemen, een tijd geleden geïntroduceerd in de Vlaamse gemeente Glabbeek (maar ook andere gemeenten deden gelijkaardige proeven). 

In plaats van er altijd en overal de voorrang van rechts te hanteren bombardeerde de gemeente een aantal straten tot hoofdstraat en werd met de nodige wegbebakening aangeduid wie voorrang had en wie niet. Het resultaat is vrij opvallend: in Glabbeek daalde het aantal toepasselijke ongevallen (met of zonder gewonden) vrij spectaculair, namelijk van 18 naar 3. Onder meer die vaststelling deed Maarten Matienko van VAB besluiten tot zijn opschudding verwekkende oproep.

Zoals verwacht struikelden ze in de goe­gemeente van de verkeersexperts bijna over elkaar om hun ongenoegen te uiten: dit was een aanfluiting van een veilig verkeersbeleid, het zou de snelheid weer opdrijven en de auto­mobilisten verwarren. Matienko werd met de nodige pek en veren overgoten en dringend verzocht niet meer zulke absurde dingen te verkondigen. Ook Vlaams Mobiliteitsminister Ben Weyts deed zijn duit in het zakje door erop te wijzen dat hij geen geld en geen zin had voor een wijziging van de verkeersregels in die zin en ook in de Franstalige kranten veroorzaakte de oproep van Matienko ophef, waarbij zowel hoongelach als leedvermaak zijn deel was. 

Het jammere aan heel dat nepdebat is dat door de onnodige polarisering in de standpunten de kern van de boodschap eens te meer verloren gaat. Natuurlijk is het niet de bedoeling om een voorrangsregel die praktisch in heel Europa geldt, totaal af te schaffen. Wél kan het interessant zijn om voorrangswegen te creëren waar dat de veiligheid en de doorstroming bevordert. Daarvoor hoeft trouwens geen enkel reglement gewijzigd te worden. En de opmerking dat “voorrangswegen de snelheid opdrijven” wordt in het Glabbeekse experiment ook tegengesproken: de gemiddelde snelheid op de nieuwe ‘hoofdwegen’ daalde er met 30 procent.

Net als in de maatschappij en de politiek in het algemeen wordt het verkeer meer en meer een omgeving van wij-zij-denken. Zit ik in de auto, dan zijn die roekeloze fietsers een grote bron van ergernis, zit ik op de fiets, dan zijn die gevaarlijke gekken in hun blikken cocon kop van jut, maar rij ik ondertussen wel wat voetgangers overhoop. En zo heeft elke verkeersdeelnemer wel zijn of haar ‘zij’-categorieën en breidt een ongezonde polarisering zich uit. Trouwens, over politiek gesproken: wij zijn van plan om in het licht van de komende verkiezingen alle politieke partijen te bevragen naar hun verkeers- en mobiliteitsbeleid. De resultaten zou u moeten vinden in ons eerste meinummer, hopelijk niet al te polariserend…