Editoriaal / Schoenmaker...

Heeft u dat ook, die irritatie die opsteekt wanneer op radio, tv of in de geschreven pers weer eens een zogenaamde expert opduikt die van het onderwerp duidelijk niet veel meer kaas gegeten heeft dan uzelf, maar om een of andere duistere reden toch als specialist is binnengehaald? Wij zouden het niet durven om als zo’n would-be deskundige ons oordeel te vellen over iets waar we niet echt veel van weten. Schoenmaker, blijf bij uw leest. Anderen hebben daar blijkbaar minder moeite mee. Onlangs nog ging econoom Geert Noels, toch niet de eerste de beste, volledig de mist in toen naar zijn mening over staken werd gevraagd (de aanleiding was de staking bij Aviapartner) en zijn reactie erop neerkwam dat het een gevaarlijk wapen was, “kijk maar naar de Belgische autofabrieken die daardoor zijn gesloten”.

Nu staat het als een paal boven water dat zowel in het geval van Renault als in dat van Opel of Ford duidelijk niet de staking (die kwam er doorgaans pas achteraf), maar in de eerste plaats politieke en soms ook economische motiveringen aan de basis lagen van de beslissing tot sluiting. Bij Renault omdat men geen (slechter presterende) fabriek in Frankrijk durfde te sluiten, bij Opel idem dito in Duitsland en bij Ford omdat men de overcapaciteit wilde verminderen en geen heil meer zag in een fabriek enkel gewijd aan modellen die het steeds moeilijker hebben op de markt (berlines/breaks en eenvolumers uit het D-segment).

Als er in België een fabriek is geweest waarvan het lot aan een zijden draadje heeft gehangen omwille van stakingen, dan is het wel die van Vorst geweest (waar toen nog Volkswagens werden geproduceerd), maar zie, daar wordt nu een paradepaardje van Audi (de e-Tron) in productie genomen. Hoe dat in zijn werk is gegaan, daar komen we later nog wel eens op terug. Andere overblijver in België is Volvo Gent, waar (terecht) regelmatig de loftrompet wordt over gestoken, maar waar we de recente ontwikkelingen toch met enige ongerustheid tegemoetzien. We zien meer en meer Belgen op sleutelposten verdwijnen, nu ook de baas van de fabriek, Eric Van Landeghem, plaats moet maken voor iemand die uit Engeland (van Vauxhall) overkomt – in dit specifieke geval een Duitser, maar de Engelsen zijn wel oververtegenwoordigd in de autosector op hoog niveau.

Dat is des te opvallender omdat die er zeker de laatste tijd toch niet veel van gebakken hebben: hun eigen auto-industrie zijn ze praktisch kwijt en op een paar uitzonderingen na (Linda Jackson bij Citroën, Andy Palmer bij Aston Martin) hebben ze de laatste decennia nog niet te veel positiefs van zich laten horen. Is het omdat de voertaal in automiddens Engels is en ze het vanzelfsprekend altijd goed kunnen uitleggen? Een Brexit zal natuurlijk evenmin soelaas brengen, zeker niet als het een harde wordt. Al een tijdje zitten (veelal buitenlandse) producenten van auto’s in het Verenigd Koninkrijk met de handen in het haar over wat er op
hen afkomt als er weer handelsgrenzen komen, met uiteraard de bijhorende taksen. De era van Britannia, rule the waves is al een heel tijdje geleden, maar de Britten zijn er zich duidelijk nog niet helemaal van bewust…