Editoriaal / Tajikistan

In het tweejaarlijkse rapport van het Wereld Economisch Forum, dat luistert naar de naam Global Competitiveness Report, wordt uiteraard in de eerste plaats gekeken naar economische indicatoren van competitiviteit (waar Singapore de eerste plaats heeft afgesnoept van de Verenigde Staten), maar ook bijvoorbeeld naar de staat van het wegennet in de onderzochte landen. Hier wordt de ranglijst aangevoerd door (alweer) Singapore, maar ook door onze noorderburen uit Nederland.

Tegenover de vorige rangschikking is ons land weer 10 plaatsen gezakt, met als gevolg dat we nu de 56e plek (!) bekleden, met een land als Thailand net voor ons en het zo verguisde Nicaragua twee plaatsen achter ons. En alsof dat nog niet genoeg is, zijn de landen die ons voorafgaan, niet alleen de usual suspects, maar ook landen die nog in volle economische ontwikkeling zijn en/of toch wel heel andere weersomstandigheden kennen, zoals Namibië (zeer goede 21e plaats), Ecuador (35e) en… Tajikistan (50e). Niet alleen investeert ons land, dat toch als transitland dienstdoet en door ons aller politici wordt gepromoot voor zijn centrale ligging, niet meer in nieuwe infrastructuur, het verwaarloost duidelijk ook al jarenlang de bestaande. Maar denkt u nu echt dat onze overheid daarvan wakker ligt? Om het Agentschap Wegen en Verkeer in deze te parafraseren: er is geen probleem omdat wij zeggen dat er geen probleem is.

Al dikwijls hebben wij in deze rubriek het gebrek aan visie van onze beleidsmakers aan de kaak gesteld waar het mobiliteit en transport betreft. Maar het lijkt van kwaad naar erger te gaan. Onder het motto ‘duizend keer schieten is misschien toch een keer raak’ worden de jongste tijd bijna dagelijks nieuwe voorstellen gelanceerd die met elkaar wedijveren in absurditeit, terwijl degelijke, lang voorbereide maatregelen, zoals rekeningrijden, met een vingerknip worden afgevoerd “omdat er geen draagvlak voor is”. Wat in dit geval betekent dat onze politici hun kiezers niet durven en waarschijnlijk ook niet kunnen uitleggen waarom dit systeem noodzakelijk is voor een betere mobiliteit en wie er mogelijk meer, maar dikwijls ook minder zal moeten betalen.

En dan hebben we het nog niet gehad over de ongelooflijke versnippering van bevoegdheden in ons land, die zeker op het vlak van een consequent verkeersbeleid een averechts effect heeft. Zoals het zich nu laat aanzien, zullen we op termijn in ons landje van een voorschoot groot drie verschillende systemen van autobelasting hebben, zullen in de hoofdstad op termijn geen motorrijwielen of auto’s met verbrandingsmotor mogen rijden, en wordt (in Vlaanderen) de financiële stimulans om voor alternatieve aandrijving te kiezen afgeschaft. Ondertussen wordt door diezelfde overheid het openbaar vervoer in Vlaanderen afgebouwd in plaats van uitgebouwd en heeft men in het zuiden van het land en in de hoofdstad nog altijd een autofiscaal systeem dat stamt uit de tijd van toen de dieren nog spraken. Als we niet zeker zouden weten dat Kafka een Tsjech was, hij had zeker ook als Belg de geschiedenis kunnen ingaan. In Tajikistan is men al een stuk verder…