Editoriaal / (Verkeers)oorlogje spelen

Onlangs werd ik er opmerkzaam op gemaakt dat de stad Antwerpen in een samenwerking van zijn eigen politie en bestuur een “war room” gaat opzetten om de mobiliteitsproblemen in en rond de stad aan te pakken. De bedoeling is dat zo’n verkeershoofdkwartier (waarin mensen van de lokale en federale politie, van het Agentschap Wegen en Verkeer en van de stadsdiensten afgevaardigd zullen zijn) sneller kan ingrijpen als er op onze wegen iets fout gaat. 

De aankondiging komt er niet toevallig. De laatste dagen zijn de wegen in en rond Antwerpen het decor geweest van ellenlange files. De gebruikelijke drukte wordt namelijk nog eens geïntensifieerd door allerlei wegwerkzaam-heden die her en der werden opgestart, van voorbereidingen op de Oosterweelverbinding tot werkzaamheden aan de Noorderlaan, terwijl vanaf begin juni ook de Leien – toch nog altijd een belangrijke verkeersader in de Sinjoren-stad – voor minstens een jaar afgesloten worden voor doorgaand verkeer door werkzaamheden ter hoogte van het operagebouw.

Daarop wil Antwerpen nu al anticiperen door zo’n tijdelijk zenuwcentrum in te richten, dat alle inlichtingen over bestaande en zich vormende verkeershinder moet verzamelen en coördineren om adequater te kunnen reageren. De hamvraag is natuurlijk: hoe? Wat ik de laatste tijd in ons land heb geconstateerd (en Vlaanderen ‘Wat we zelf doen...’ doet op dat vlak niet beter), is dat de versnippering van bevoegdheden tot nog meer infrastructurele en andere problemen heeft geleid. De communicatie tussen allerlei diensten loopt voortdurend mank, openbare werkzaamheden worden uitbesteed en opgestart zonder dat ook maar iets aan andere diensten of overheden is gevraagd. En de automobilist? Die ziet zich haast dagelijks geconfronteerd met een verkeerschaos die alleen maar groter wordt en waarvoor blijkbaar niemand een oplossing kan/wil vinden.

Met de werkzaamheden die de volgende jaren in Antwerpen gepland zijn, zien de lokale en andere overheden die dreiging van chaos nog veel sterker opdoemen, vandaar dat nu de ‘grote middelen’ worden aangewend. De geplande war room zou dus bij crisissituaties sneller en efficiënter tot beslissingen moeten komen die door alle betrokken instanties geweten zijn, gedragen zijn én kunnen worden uitgevoerd. En wringt daar niet zo’n beetje het schoentje, of beter gezegd de zevenmijlslaars?

Al decennia dring ik, en uiteraard ik niet alleen, erop aan dat verkeersstromen beter gecoördineerd worden, dat verkeerssituaties geanalyseerd worden, dat kruispunten geoptimaliseerd worden, dat zowel naar veiligheid als naar doorstroming wordt gekeken, dat de automobilist degelijk en realtime ingelicht wordt, dat speciale task forces de knelpunten wegwerken. Tot nog toe is daar bitter weinig van in huis gekomen. Gaat deze war room dat veranderen? Hopen maar dat het geen panic room wordt.