Editoriaal / Verontwaardiging

Verontwaardiging is goedkoop tegenwoordig. Bij de milieuorganisaties, die nu eindelijk een voldoende grote stok hebben gevonden om de autoconstructeurs mee te slaan. Bij de politici, die over elkaar struikelen om hun verontwaardiging te uiten over hoe ze door de autoconstructeurs zijn belogen. Bij de autoconstructeurs, die ‘verbaasd’ zijn over zoveel onwil bij de overheid. En tot slot bij de consumenten, die verontwaardigd zijn over het feit dat hun auto mogelijk minder goed zou kunnen rijden na een eventuele software-update. Op die manier kan iedereen de zwarte piet doorschuiven naar een ander en zichzelf bijgevolg schoonpraten voor eigen fouten, vergetelheden of verkeerde beslissingen.

Misschien is het daarom interessant de feiten nog eens op een rijtje te zetten en de emoties te laten voor wat ze zijn. Wat Volkswagen in de VS heeft uitgestoken (bewezen fraude) is ontoelaatbaar en de Amerikanen kennende zal VW er ongetwijfeld nog een meer dan zware prijs voor betalen. De situatie in Europa is echter volledig verschillend. Stoten de auto’s in het echte verkeer meer CO₂ en schadelijke stoffen uit dan tijdens de (volkomen achterhaalde) 
laboratoriumtests? Uiteraard. Dat is iets wat we bij AutoGids trouwens al meer dan twintig jaar benadrukken. Overtreden die constructeurs daarmee ook de regels? Bij mijn weten niet, want ze voldoen aan de bovenstaande – en qua irrealiteit aan het belachelijke grenzende – euronormtests. 

Maar de autobouwers lopen er wél de kantjes af, want zowat alles is bestudeerd om net binnen de normen te blijven en daarnaast zoveel mogelijk vermogen en soepelheid te krijgen, prioriteiten die niet altijd gemakkelijk te verzoenen zijn. En tegelijkertijd blijft de indrukwekkende lobbymachine van de autoconstructeurs de Europese beleidsmakers onder druk zetten om de komende, veel strengere normen af te zwakken.

Onze beleidsverantwoordelijken zijn dan weer een partijtje armworstelen begonnen om te zien wie de stoerste verklaringen kan afleggen. Nochtans zijn het diezelfde politici die decennialang niet de minste aandacht hebben besteed aan de uitstootnormen, te beginnen bij het feit dat ze het niet de moeite (want te duur) vonden om een eigen, onafhankelijke instantie te creëren om de opgelegde tests te laten controleren (naar het voorbeeld van de Environmental Protection Agency in de VS). Nu steken ze in het Europese parlement de koppen bij elkaar om een veel strengere regelgeving op te stellen, maar de eerste barsten in de eensgezindheid zijn al te merken.

En dan is er nog de consument. Uit de reacties die we kregen op het autosalon, ligt de Belgische automobilist niet echt wakker van een te hoge uitstoot van zijn auto, maar eerder van minder vermogen of een slechtere rijervaring na een eventuele software-update. En het mag al zeker niks kosten. Kortom, selectieve verontwaardiging waar je maar kijkt. Zo komen we niet echt aan een ‘propere’ omgeving…