Editoriaal / Vooraf - Nostalgie

Ik moest en zou het in mijn "De Redactie Ongefilterd" over het geflopte autosalon van Parijs hebben, die pijnlijke actualiteit kon ik echt niet laten liggen. Al was er toen ook nog een ander onderwerp waarover ik me graag even had laten gaan, eentje met een positieve inslag. Uitgesteld is gelukkig niet altijd verloren, dus kom ik hier graag nog even terug op een van de nieuwe modellen die  begin november gelanceerd werd.

Je mag me gerust gek verklaren, maar ik ben zowel verrast als gecharmeerd door de Cadillac Celestiq

Je mag me gerust gek verklaren, maar ik ben zowel verrast als gecharmeerd door de Cadillac Celestiq. Een elektrische auto die minstens – hou je vast - 300.000 dollar gaat kosten en die we in België misschien niet eens te zien krijgen, maar die wel intrigeert. Wie me een beetje kent, weet dat ik een grote fan van de VS ben. Toch van enkele geweldige steden daar, en meer nog van de overweldigende natuur. Tientallen roadtrips maken ondertussen dat nog maar weinig ‘hoekjes’ me onbekend zijn. 

Heimwee

Amerikaanse auto’s, dat is helaas een ander verhaal. Om tal van redenen indrukwekkend in de jaren 50, 60 en ook nog wel 70 van vorige eeuw, maar daarna weggedrumd door de Duitse en meer nog Aziatische concurrentie. Pick-ups, daar zijn de klassieke Amerikaanse spelers nog altijd goed in. En ze weten ook nog steeds, met Corvettes en Mustangs en dergelijke, hoe je leuke sportwagens voor een nog ‘redelijke’ prijs kunt bouwen.

Maar voor echte vernieuwing moet je bij jonge spelers als Tesla zijn

Maar voor echte vernieuwing moet je bij jonge spelers als Tesla en het bij ons nog niet echt bekende Fisker zijn; met Chevrolets, Chryslers en ‘lokale’ Fords weten ze in Detroit zelfs bij het eigen cliënteel niet veel eer meer te halen. Wie misschien nog heimwee heeft naar Mercury’s, Oldsmobiles of Pontiacs, weet ongetwijfeld ook dat die merken zelfs niet meer bestaan. Jammer toch, voor een land dat qua technologisch vernuft op andere terreinen altijd wel stevig is blijven scoren. 

Duitse eenheidsworst

Cadillac wist de voorbije jaren nog regelmatig een correcte auto in elkaar te steken, maar de GM-dochter deed zelfs geen moeite meer om daar in Europa nog klanten voor te vinden. Zoals gezegd, het is ook niet zeker dat de Amerikanen dat voor de Celestiq gaan doen. Waarom ik er hier dan toch over wil hebben? Wel, omdat hij zowel vanbuiten als vanbinnen een design heeft dat ze in Ingolstadt, München en Stuttgart hopelijk even in het haar doet krabben. Bij Audi en Mercedes mag er geen nieuw model de ontwerpstudio’s buitenrijden als dat zich niet op zijn minst met één andere auto uit de catalogus laat… verwarren, terwijl sommige BMW’s zo imposant zijn dat kinderen en bejaarden er schrik van krijgen.

Misschien komt dat wel omdat hij me doet terugdenken aan alle folietjes die de Amerikaanse designers zich vroeger veroorloofden

De Duitsers zullen ongetwijfeld nog altijd de juiste keuzes maken, getuige de successen die ze wereldwijd blijven scoren. Maar hoe gedurfd en commercieel riskant die peperdure Cadillac wellicht ook is, ik vind dit wel een geweldige zet. Ach, misschien komt dat wel omdat hij me doet terugdenken aan alle folietjes die de Amerikaanse designers zich in de gloriedagen van hun auto-industrie veroorloofden. Nostalgie, dat zal het dus wel zijn. Ik ben hoe dan ook wel benieuwd wat ze er bij Rolls-Royce van denken. Daar zijn ze net ook klaar met de elektrische Spectre, maar die lijkt eigenlijk gewoon weer op elke andere auto uit de stal.