Editoriaal / Vooraf - Twee snelheden

Ik bracht in januari enkele dagen door in Saoedi-Arabië. Het immense woestijn- en petroleumland is zich nog maar sinds enkele jaren aan het openstellen voor het ‘buitenland’. De autosport is duidelijk een van de manieren waarmee het toch nog altijd met ‘strakke’ hand geleide koninkrijk zich op een wat positievere manier aan de wereld wil tonen. Zo werd er dit jaar al voor de vierde keer de legendarische Dakar-rally georganiseerd.

LEES OOK Mijn grote verzoening met de Dakar-rally

Mijn vierdaagse trip was de gelegenheid om dat nog steeds gigantische evenement eindelijk ook eens ‘live’ te leren kennen, maar ik was minstens even nieuwsgierig om kennis te maken met een land waarbij je met onze westerse waarden als referentiekader toch nog wel een enigszins ongemakkelijk gevoel hebt.

Om je een idee te geven, vrouwen mogen er pas sinds 2017 met de auto rijden en het land was ook een van de laatste ter wereld om hen een dan zelfs nog maar beperkte vorm van stemrecht te geven. En op het verhandelen en zelfs gewoon nuttigen van alcohol staan er nog altijd boetes, lange gevangenisstraffen en zelfs geselingen.

Gezonde beroepsmisvorming?

Maar goed, voor politieke en aanverwante thema’s bestaan er natuurlijk andere mediakanalen dan AutoGids. Naast de Dakar liet ik me er vooral verrassen door de megastad Riyad. Die telt bijna 8 miljoen inwoners, lijkt in sommige wijken vooral een gigantische bouwwerf en verstikt zoals veel van die (te) snel groeiende metropolen dan ook zowat volledig in haar verkeer.

Een liter benzine kost er namelijk nog steeds maar een fractie van wat je er bij ons voor moet neertellen.

Het zal wel een op zich heel gezonde beroepsmisvorming zijn, maar ik ben tijdens zo’n reisjes altijd razend benieuwd naar de auto’s waarmee ze daar hun straten en in dit geval dus ook files vullen. Veel Japanse en Zuid-Koreaanse vierwielers, zo blijkt

Maar evengoed al wat Chinese modellen, enkele vooral topvarianten van de Duitse premiummerken en ook verrassend veel Amerikaanse wagens. Cadillacs, Dodges, Ford Mustangs en natuurlijk de bij de liefhebbers van het genre welbekende SUV’s. Vaak nog met joekels van achtcilinders onder de motorkap. Een liter benzine kost er namelijk nog steeds maar een fractie van wat je er bij ons voor moet neertellen.

Mes op de keel

Elektrische auto’s? Niet dus, ik heb er in vier dagen Riyad geen enkele gezien. Zelfs hybride wagens lijken er nog niet te worden verkocht. Op de parkings van de megahotels en andere indrukwekkende torens valt dan ook nog geen laadpaal te bespeuren. Wat alweer tot de conclusie leidt dat de autowereld ter zake toch echt wel met twee verschillende snelheden aan het evolueren is.

In Europa worden de constructeurs en dus evengoed de consumenten haast met het mes op de keel richting elektrische auto’s geduwd, maar tegelijk moeten Toyota, GM en andere reuzen evengoed blijven investeren in heel ‘klassiek’ gerief voor wellicht heel lucratieve en voor de industrie zelfs broodnodige groeimarkten als het Midden-Oosten.

In Europa worden constructeurs en dus evengoed consumenten haast met het mes op de keel richting elektrische auto’s geduwd.

Bij Tesla hoeven ze daar het hoofd nog niet over te breken, daar hebben ze Riyad, Abu Dhabi, Dubai of Qatar allicht nog niet nodig om de kassa gevuld te krijgen. Voor de Duitse premiummerken ligt dat al enigszins anders, en voor zich bij ons ook nog eens door de ‘nieuwe’ Chinezen bedreigd voelende spelers als Renault en Stellantis is die met de dag complexer lijkende wereldmarkt misschien wel helemaal een heksenketel aan het worden.

En de Belgische particulier die straks, na misschien al iets langer te hebben gewacht dan hij of zij zelf wenst, toch echt aan een nieuwe auto toe is? Die staat erbij en kijkt er wellicht nog even naar…