Editoriaal / Vooraf - Optimisme troef

Naar goede gewoonte beginnen we de zomer met een dik zomernummer. Die AutoGids moet het dan ook vier weken uitzingen, tegen woensdag 2 augustus ligt ook de tweede en evengoed wat dikkere augustus in de krantenwinkel. Vergeet daarnaast ook onze nieuwe Classics niet in huis te halen en mee op vakantie te nemen, nummer 4 is sinds 28 juni te koop.

Er staan dan ook heel wat tests in de nieuwe AutoGids, naast ‘brave’ auto’s als de Honda ZR-V, de Mercedes GLC Coupé en de Renault Espace reden we zelfs al met de Aston Martin DB12 en mochten we ons in de Ardennen een dagje amuseren met de Ford Bronco. Amerikaanser dan die terreinwagen kun je ze, op misschien een Mustang en Corvette na, maar moeilijk krijgen. Maar net dat maakt het natuurlijk zo leuk dat Ford hem nu ook in Europa te koop aanbiedt.

AutoWereld?

Het is je wellicht al opgevallen dat we het AutoWereld-logo van de cover hebben gehaald. De fusie met AutoGids is namelijk al een tijdje helemaal rond, en door dat logo te verwijderen kwam er meteen wat extra plaats vrij voor een extra fotootje. Juist ja, van alweer een interessante nieuwkomer. Want de beste barometer voor de ‘gezondheidstoestand’ van de auto-industrie is en blijft toch wel het tempo waarmee die ons bestookt met nieuws. Dat autonieuws kwam de laatste tijd vooral uit China. Op enkele Europese hoofdkwartieren lijkt het naar onze zin veel te rustig, maar we mogen ons nu wel verheugen op de komst van verschillende nieuwe modellen van grote spelers.

De auto-industrie heeft recent heel moeilijke tijden beleefd, door corona, het tekort aan halfgeleiders, transportproblemen en aanverwante kwesties en natuurlijk ook de delicate omschakeling naar elektrisch rijden, iets waar overheden en constructeurs duidelijk wat sneller mee willen gaan dan de consument op de meeste markten aankan. En toch blijft optimisme blijkbaar overheersen, getuige alweer enkele bijzonder knappe conceptcars van Mercedes, Renault en het 75 jaar jong geworden Porsche.

Melancholie

Maar om het hier eventjes heel persoonlijk en zelfs een tikkeltje emotioneel te maken, ik heb in mijn toch al lange carrière in de autojournalistiek zelden zo’n plezier beleefd als tijdens de feesteditie van de 100 jaar geworden 24 Uur van Le Mans. Samen met enkele honderdduizenden dolenthousiaste toeschouwers grote namen als Cadillac, Ferrari, Peugeot, Porsche en Toyota zien strijden om een van de mooiste prijzen die de autosport te bieden heeft, dat doet toch wel iets met een mens. Of word ik misschien te melancholisch voor dit vak?