Editoriaal / Window dressing

Uitrollend naar de verkiezingen is er in de Vlaamse regering nog een personeelswissel geweest, en de nieuwe minister van Energie, Lydia Peeters, kon het niet laten om ook eens de krantenkoppen te willen halen. Vorig jaar bedroeg het aandeel van de elektrische auto in de totale aankoop van nieuwe wagens een schamele 0,66 procent. Voor de Vlaamse overheid moet dat volgend jaar al… 7,5 procent zijn. Hoe gaan we dat doen? Ondanks het feit dat de premies voor de aankoop van zo’n elektrisch aangedreven auto behouden bleven verleden jaar, hebben nog niet veel Vlamingen zich laten overhalen om de elektrische stap te zetten, niet als particulier en al evenmin via zijn ‘salariswagen’. Wat dat laatste betreft, werd hij trouwens ook weinig aangespoord door zijn werkgever, enkele uitzonderingen niet te na gesproken.

Maar de nieuwe minister en haar medewerkers hebben nu het licht gezien om de bijzonder ambitieuze doelstelling te realiseren: de groepsaankoop. Doorgaans is dat een manier van een groep gemotiveerde burgers om (tegen)druk te zetten op een marktsituatie die al te dikwijls naar monopolie of machtsconcentratie ruikt, maar nu nemen onze Vlaamse beleidsmensen die tool ter hand om de modale Vlaming van de geneugten van elektrisch rijden te overtuigen en om hem ondanks zijn vooroordelen over de streep te trekken.

Nu is een van de problemen van de elektrische auto al een hele tijd het gebrek aan keuze, met andere woorden: er zijn nog bij lange na niet genoeg elektrische auto’s op de markt om aan de verschillende verwachtingen en smaken van de verwende autorijdende Belg te voldoen. Het is dan ook heel verwonderlijk dat binnen die groepsaankoop maar vier modellen kunnen worden besteld, waarvan één dan nog de redelijk amechtige Peugeot iOn is, uit het oertijdperk van de elektrische auto. Alle andere (schaarse) aanbiedingen op de elektrische markt worden uitgesloten, naar verluidt omdat die merken niet zeker binnen het jaar kunnen leveren. Een manier van voortrekken van bepaalde constructeurs die invoerdersfederatie Febiac terecht in vraag stelt. Temeer omdat van de Hyundai Kona EV, die wél in de selectie zit, ook maar maximaal 100 exemplaren zullen kunnen worden besteld, toch ook niet direct het aantal waarmee we die 7,5 procent gaan halen. De andere twee modellen zijn de voor de hand liggende Nissan Leaf en Renault Zoé, maar waarom bijvoorbeeld geen BMW i3, Kia e-Niro of DS 3 Crossback E-Tense, om maar een paar andere interessante modellen te noemen?

En er is nog iets. Het principe van de groepsaankoop is doorgaans dat de prijs niet bij voorbaat vastligt omdat het aantal instappers nog een flinke invloed kan hebben op de uiteindelijk onderhandelde prijs. Hier is dat niet het geval. De prijzen liggen vast en, veel erger nog, ze verschillen nauwelijks van de prijzen die je zo, als particulier, ook bij de betrokken merken kunt onderhandelen. Met welk groot voor-
deel wordt de twijfelende automobilist dan over de streep getrokken? Met een paar honderd euro? Wie is hier wie in het ootje aan het nemen? Is dit de omvattende visie waarmee de omschakeling op gang wordt getrokken? Ik denk het niet...