Nostalgie / Vintage – 2005 Chrysler 300C, tijdloos barok

In de geschiedenis van Chrysler verwijst de naam 300 eerst en vooral naar een legendarische muscle car uit de jaren vijftig. Bij het begin van dit millennium besloot de Amerikaanse constructeur – toen nog partner van de Daimler-groep – een erfgenaam van dat historische icoon te lanceren. Met de 300C, die in 2003 zijn debuut maakte als conceptcar, verenigde de constructeur echter alle ingrediënten om ervoor te zorgen dat zijn nieuwkomer nergens onopgemerkt voorbij zou rijden.

De grote lijnen van de 300C zijn geïnspireerd op die van de conceptcar Chronos uit 1998. Het gapende, verchroomde radiatorrooster en de erg hoge gordellijn in verhouding tot de daklijn zijn de voornaamste stijlelementen van deze berline, die op een geslaagde manier teruggrijpt naar het verleden, maar zonder daarin te overdrijven. Dit is een resoluut moderne auto, die bepaalde clichés van het Amerikaanse autodesign uit de jaren vijftig en zestig overneemt (wie goed kijkt, ziet hier en daar een stukje Chrysler Imperial...) zonder te vervallen in een overdaad aan gimmicks. De hoekige lijnen versterken zijn gemene, bijna intimiderende look. Elk aspect van deze Chrysler draagt bij tot zijn robuuste uitstraling. In onze contreien was ook een erg elegante en praktische break met de naam Touring verkrijgbaar.

Het interieur is dat van een mooie Amerikaan. Er werden duidelijk inspanningen geleverd voor dit vlaggenschip, maar het geheel mist noblesse. In vergelijking met zijn Duitse concurrenten doet de afwerking goedkoop aan, de aluminium inzetstukken ter hoogte van de deurgrepen en de versnellingspook ten spijt. Perfectie hoef je hier niet te zoeken, maar catastrofaal is het ook allemaal niet: we hebben al veel slechter gezien... De productie voor Europa en de rechtsgestuurde landen vond trouwens plaats bij het Oostenrijkse Steyr, dat ook de toenmalige Chrysler Voyager bouwde.

Vertrouwde techniek

Dat Chrysler er alle vertrouwen in had dat de 300C goed zou scoren op de Europese markt, had alles te maken met het platform van de auto. Hij stond namelijk op het ‘LX’-platform, dat was afgeleid van het oudere ‘LH’-platform (van de Vision en 300M)... dat op zijn beurt grote gelijkenissen vertoonde met het platform van de vorige generatie van de Mercedes E-Klasse (de W210 uit 1995). Dat was trouwens geen primeur, want de coupé Crossfire recycleerde ook al de basis van de eerste SLK-generatie. Zo liet Daimler zijn oude, maar allesbehalve afgeschreven platformen verder renderen... Het maakte de 300C tot een vrij geloofwaardige erfgenaam van de muscle cars van weleer.

Onder de motorkap schuilde klassieke Chrysler-technologie: het gamma begon bij de 2.7 V6 van 190 pk, met daarboven een 3.5 met 250 pk. De topmodellen kregen een 5,7 liter grote V8 Hemi-motor in het vooronder, gekoppeld aan een vijftrapsautomaat en goed voor 340 pk. Toch bleef het verbruik binnen de perken, want het MDS-systeem schakelde wanneer mogelijk vier cilinders uit om deze krachtpatser iets minder gulzig te maken. In de loop van zijn carrière volgde er zelfs een sportieve SRT-8-uitvoering, aangedreven door een 425 pk sterke 6,1 V8 Hemi.

Speciaal voor de Europese markt kon je de 300C ook bestellen met een V6-dieselmotor met 218 pk. Die OM642-motor was afkomstig uit de organenbank van Mercedes en was in die tijd terug te vinden op het hele gamma, van de C-Klasse tot de Sprinter. Eveneens speciaal voor het Europese publiek werd de ophanging opnieuw aangepast. Het resultaat is een aangename kilometervreter, die bovendien veel wendbaarder is dan je op het eerste gezicht zou denken, ondanks een gewicht van 1,7 ton en een lengte van 5 meter.

Bescheiden succes

De Chrysler 300C mag dan al niet de bestverkochte Chrysler ooit zijn, de eerste generatie deed het in Europa zeker niet slecht. De onderdelen van Mercedes-Benz, de degelijke betrouwbaarheidsreputatie, het hoogstaande rijplezier en de ‘aparte’ neus waren maar enkele van de vele criteria die in de smaak vielen op het Oude Continent. De tweede generatie, die op de markt kwam nadat de relatie met Daimler op de klippen was gelopen en Chrysler was overgenomen door Fiat, oogstte veel minder succes. De reden? Enkele desastreuze beslissingen, zoals het feit dat hij voor zijn Europese lancering in 2011 werd omgedoopt tot ‘Lancia Thema’. Het werd nog niet zo’n totale ramp als bij de Lancia Flavia, een schaamteloos gerebadgede Chrysler 200, maar toch... Beide modellen verdwenen in 2014 via de achterdeur van de Europese markt, maar in de Verenigde Staten is de 300 nog altijd in productie.

Al van bij het begin viel de eerste generatie, de 300C, met zijn barokke vormen erg in de smaak bij Amerikaanse rappers – in de toekomst zal hij zonder twijfel even sterk met het hiphopuniversum geassocieerd worden als dat nu al het geval is voor de Chevrolet Impala uit 1964. De 300C werd gelanceerd in volle ‘Dub’-periode, een tuningstijl die zich beperkte tot het monteren van enorme velgen van 21 duim of meer onder luxewagens. En in die scène was deze Chrysler erg in trek door zijn grote wielkasten. Maar het blijft niet bij velgen alleen: sommigen aarzelden niet om het radiatorrooster van de 300C te tooien met de honingraatgrille van Bentley, soms zelfs voorzien van hetzelfde logo. Nog anderen gaven hem een Rolls-Royce Phantom-toets door de achterdeuren om te bouwen naar zogenoemde ‘suicide doors’. We vergeten het wel eens, maar het eerste decennium van de 21e eeuw was een erg rijke periode op het gebied van autopersonalisering.

Origineel alternatief voor de Audi A6 en Mercedes E-Klasse of poor man’s Bentley? Wat er ook van zij, de 300C doet het nog altijd goed in onze contreien en bewijst daarmee dat een uitgesproken neus en een zeker individualisme niet noodzakelijk gelijkstaan met een commerciële mislukking en astronomisch waardeverlies. Je vindt bij ons exemplaren met een erg hoge kilometerstand (die getuigen van de globale betrouwbaarheid van de Chrysler- en Mercedes-motoren) vanaf 3.000 euro, maar reken op 4.000 tot 5.000 euro voor een V6-benzine met een gematigde kilometerstand. Voor diesels met iets meer dan 100.000 kilometer betaal je nog altijd meer dan 6.000 euro, voor V6-modellen met een belachelijk lage kilometerstand of een 5.7 V8 wordt dat al snel 10.000 euro. Ook de hoge fiscale lasten zijn iets om rekening mee te houden, maar in ruil rij je dan wel met een auto die vijftien jaar na datum nog altijd de aandacht trekt.