Nostalgie / Vintage – 2005 Mazda 6 MPS: de Japanse Alfa Romeo

Begin jaren 2000 wilde Mazda zijn 626 na vijf jaar trouwe dienst vervangen. De 626 was een uitstekende, maar ietwat bezadigde berline, en de constructeur uit Hiroshima zocht een manier om zijn merkimago in Europa op te krikken. Daarom bracht Mazda in 2002 tot ieders verbazing de Mazda 6 (Atenza in Japan) op de markt. De eerste nieuwigheid was de naamsverandering. De 323 en 626 voor de exportmarkten werden respectievelijk omgedoopt tot Mazda 3 en Mazda 6.

Maar wat nog meer opviel, was zijn design: de typisch Japanse eenheidsworst ruimde plaats voor een schitterende, sportief gelijnde berline. Een dynamisch lijnenspel, jeugdige details zoals lichtblokken die losjes geïnspireerd waren op die van de Lexus IS – toen erg in trek in tuningmiddens – enzovoort. De 6 was leverbaar als drievolumeberline, als vijfdeurs en als break. Ook wijdde hij bij ons een nieuwe generatie motoren in, de ‘MZR’ met aluminium motorblok (alleen het blok van de dieselmotor ‘MZR-CD’ was nog van gietijzer gemaakt). Het enige dat nog ontbrak, was een sportieve versie die zijn snedige lijn eer aandeed. In 2002 werd een MPS-prototype voorgesteld, maar het was nog wachten tot 2005 voor deze versie eindelijk op de markt kwam.

Zoom-zoom op het design

In vergelijking met zijn minder krachtige broers kreeg de MPS een volledig herwerkte look. Een groot verschil met de conceptcar uit 2002 was dat het seriemodel niet op de vijfdeurs, maar op het vierdeursmodel was gebaseerd. Om zijn ambities kracht bij te zetten kreeg de 6 MPS een complete koetswerkkit: een bumper met gapende luchtinlaat, een specifiek radiatorrooster, zijschorten, spatbordverbreders, een achterbumper met diffusor, een gewelfde motorkap (om plaats te maken voor de luchttoevoer naar de turbo) en een fijne achterspoiler. Het geheel werd afgewerkt met achttienduimvelgen. Hoewel deze wijzigingen geen enkele twijfel lieten bestaan over zijn vermogenstoename, oogde het geheel vrij elegant. Een verfrissende keuze in een tijdperk waar tuning en overbemeten aerodynamische addenda hoogtij vierden.

Binnenin vonden we het dashboard van de 6, waarachter het goed toeven was. De wijzigingen ten opzichte van het standaardmodel beperkten zich tot elektrisch verstelbare lederen kuipstoelen. Ook omvatte het enige beschikbare uitrustingsniveau een wegklapbare gps (met afstandsbediening) boven de centrale verluchtingsroosters, een hifisysteem met zeven luidsprekers, een wisselaar voor zeven cd’s en stuurwielbediening. Sportief en toch luxueus.

Viercilinder-turbo

Onder de motorkap schuilde een 2,3 liter grote MZR-motor, waarvan ook een atmosferische versie met 166 pk bestond. De turbo met een druk van 1,07 bar bracht het vermogen echter op 260 pk bij 5.500 o/m. Daarmee sprintte de berline – die met zijn 1.620 kilogram nochtans geen pluimgewicht was – in 6,6 seconden van 0 naar 100 km/u en behaalde hij een topsnelheid van 240 km/u. Toegegeven, zijn soundtrack kon niet op tegen de stem van zijn concurrenten met zes cilinders, maar toch had deze motor meer troeven dan je op het eerste gezicht zou denken.

De Mazda 6 rustte op hetzelfde platform als de Ford Mondeo van de tweede generatie en de Jaguar X-Type, en deelde dus ook hun ophangingsonderdelen. De 6 MPS onderscheidde zich echter van zijn halfbroers door een innovatieve vierwielaandrijving. Met zijn ‘intelligente’ koppelverdeling, die dicht bij het differentieel (met beperkte slip zoals op de RX-8) was geplaatst, maakte die het mogelijk om naargelang van de rijomstandigheden tot 50 procent van het koppel naar de achteras te sturen. Er werd met alles rekening houden: de hoek van de bocht, de opening van de gasklep, de stuurhoek, de staat van het wegdek en ga zo maar door.

Ook kreeg de bestuurder de keuze uit drie rijmodi: de stand Normal stuurde het gros van het koppel naar de voortrein, terwijl in de Sport-stand tot 50 procent van het koppel naar de achterwielen werd geleid en de Stability-modus het koppel gelijk verdeelde over de voor- en achterwielen. Het gaat hier niet om een permanente vierwielaandrijving, aangezien het grootste deel van het koppel naar de voorwielen gaat en de achterwielen enkel worden ingeschakeld wanneer nodig. Je kunt het beschouwen als een actieve koppelverdeling. In noodsituaties verandert het evenwicht van de Mazda om de beste koers te berekenen. Dat kan wel eens voor verrassingen zorgen in de eerste te enthousiast aangesneden bocht. Nog een zeldzaamheid: de stabiliteitscontrole kan volledig worden uitgeschakeld.

Twee gezichten

In de praktijk is de Mazda 6 MPS een auto met twee gezichten. Zijn uitzonderlijke interieurruimte, die hij deelde met de toenmalige Mondeo (al was die laatste toch nog wat ruimer), maakt er samen met een standaard lederen interieur, een relatief soepele ophanging en een (iets te?) doorgedreven geluiddemping, een aangename kilometervreter van. Voor een pure rallywagen à la Subaru of Mitsubishi ben je hier dus aan het verkeerde adres. Dit is bijna een gran turismo, een Shinkansen voor de weg... Toch toont de voortrein zich erg snedig, en zodra je het beest weet te temmen, garandeert hij een erg dynamisch rijgedrag dat perfect tot zijn recht komt op de bochtige wegen van Zuid-Frankrijk. Ook als die zich situeren aan het eind van een lange rit, op enkele kilometers van je vakantiebestemming. Zelfs de braafste papa’s kunnen niet aan de verleiding weerstaan...

De Mazda 6 MPS behoort tot de groep van vergeten sportberlines, maar het doet ons plezier hem te herontdekken. Zijn lijn mag dan al discreet zijn, ze weet ons toch te verleiden. Hij heeft zijn waarde goed behouden, zoals het een kennersauto betaamt, maar blijft toch een erg toegankelijk pleziertje: voor 4.500 tot 7.000 euro vind je er met veel kilometers dan wel erg mooie exemplaren. Wie geen schrik heeft van een rechtsgestuurde wagen, kan nog exemplaren van 2.500 euro vinden in het Verenigd Koninkrijk. Alles wat geen Impreza WRX is of echt gezocht is, wordt er aan weggeefprijzen van de hand gedaan.

De 6 van de eerste generatie is misschien wel de auto die het meest heeft bijgedragen tot de fundamenten van het huidige Mazda-gamma. Auto’s die door het grote publiek worden onderschat, maar erg dynamisch rijden en bijzonder betrouwbaar, comfortabel, esthetisch en kwalitatief gebouwd zijn... Ze zijn niet te veel Alfa Romeo, noch te veel Saab, en behoren tot de meest meeslepende en doordachte wagens die je vandaag de dag kunt vinden. Ontgoochelingen zijn erg zeldzaam. De huidige generatie van de 6 is een uitstekend alternatief, al heeft Mazda sinds de dagen van de MPS wel wat aan lef verloren. Een echte opvolger is er nooit gekomen. Daar zit de tijdsgeest wel voor iets tussen. Maar wie wil proeven van deze duivelse berline als alternatief voor de eeuwige raketten uit Duitsland, kunnen we alleen maar aanmoedigen.