Nostalgie / Wist je nog? Dat Volkswagen de Fridolin op bestelling van de Duitse Post maakte

In de jaren 50 van vorige eeuw gingen de Duitse posterijen op zoek naar een handige bestelwagen, een auto die door postmedewerkers voor hun dagelijkse en alsmaar drukkere rondes kon worden gebruikt. Zeg maar een soort Kangoo of Berlingo, lang voor het concept van de 'ludospace' was uitgevonden. De overheidsinstelling richtte zich tot verschillende Duitse constructeurs, waaronder natuurlijk ook Volkswagen.

Te klein of te groot

Volkswagen had op dat moment alleen de Kever en de Transporter van het Type 1 in de aanbieding. De eerste was met zijn motor achterin (en slechts een kleine koffer voorin) natuurlijk niet geschikt voor het vervoer van zware postzakken, de tweede auto werd als te groot bevonden.

Maar de Duitse Post wilde toch graag met Volkswagen in zee, dus vroeg ze aan het ontwerpbureau van de autobouwer een voertuig te ontwikkelen met de volgende specificaties: een laadvermogen van 350 tot 400 kilo, een laadruimte van 2 vierkante meter, schuifdeuren en een directe toegang van de stuurpost naar het bagagecompartiment met dus de postzakken.

Karmann-Ghia

Bij Volkswagen zag men de opdracht wel zitten, al dienden de ontwikkelingskosten wel zo laag mogelijk te blijven. Vandaar de keuze om zoveel mogelijk gebruik te maken van de bestaande organenbank. Je zou het de auto niet aangeven, maar het onderstel kwam van de elegante Karmann-Ghia Type 14. De 1,2-liter-motor was natuurlijk die van de Kever, diverse andere onderdelen kwamen van de Transporter of de ondertussen ook al gebouwde Type 3-personenwagen.

Westfalia, dat destijds campers op basis van het Combi-busje maakte, zou de postauto gaan bouwen. Bij de post waren ze blijkbaar wel enthousiast over het VW-project en in 1964 kwam het eindresultaat op de markt met de naam Type 147. Al werd de bijnaam Fridolin snel veel populairder.

Lufthansa

De Duitse Post werd niet de enige afnemer, maar met ruim 5.000 bestellingen wel de belangrijkste. De collega’s uit Zweden hadden ook belangstelling, maar die wilden dan wel een model met een wat krachtigere 1,3-liter-motor. Particuliere klanten waren er niet, maar bedrijven als Lufthansa namen ook een aantal exemplaren in gebruik.

De auto bleef 10 jaar in productie, er werden er in totaal 7.340 stuks van gebouwd. Maar het is bekend, van antiroestbehandelingen was toen nog niet echt sprake. Slechts enkele honderden exemplaren hebben de tand des tijds doorstaan. Het zijn nu allicht wel relatief gegeerde klassiekers. Vooral bij verzamelaars die een zwak hebben voor alles wat met de post te maken heeft, veronderstellen we.

eCrafter

Dat de geschiedenis zich af en toe en wellicht zelfs vaak herhaalt, bewijst de elektrische eCrafter van Volkswagen. De motor en de batterij van die auto werden aangepast op verzoek van – juist ja – de Duitse Post. Maar dat een auto echt volledig op maat van één klant wordt ontwikkeld, zoals toch het geval was voor de Fridolin, dat is vandaag niet meer denkbaar. En voor geen enkele autobouwer financieel nog haalbaar, natuurlijk.