Opinie / De redactie ongefilterd – De Zweedse trekkershut

Naast hun journalistieke methodologie en hun professionele perspectief binnen de autosector zijn de leden van onze redactie eerst en vooral automobilisten en gewone burgers. In 'De redactie ongefilterd' spreken ze vanuit hun hart.

LEES OOK De redactie ongefilterd - overzicht

Daar lag ik dan, ’s avonds laat in bed in een riad aan de rand van de Sahara, via een lijzige wifi-verbinding op tweedehandssites te zoeken naar oude SUV’s. Niet wat ik gepland had als denkoefening voor tijdens de vakantie in Marokko, maar toch had ik er schik in. Eerder die dag hadden we een beroep gedaan op de diensten van een woestijngids die ons in zijn oude Prado, zoals de onvermijdelijke Toyota Land Cruiser in sommige delen van de wereld heet, had meegenomen naar het grote niets. Nou ja, de zanderige laagvlakte ten westen van M’Hamid El Ghizlane lijkt op satellietbeelden misschien een desolate zandbak, maar op de grond zie je ook daar sporen van massatoerisme, zij het nog gedoseerd. Eerder die week hadden we al eens het avondmaal gedeeld met enkele Spanjaarden die met stevige 4x4’s (een Land Cruiser en een Nissan Patrol) een weekje over de Noord-Afrikaase pistes waren komen hossen. Dat, plus een grote appetijt voor tapijten, keramiek en andere souvenirs die zich niet zo eenvoudig laten vervoeren in de handbagage op een lagekostenvlucht, zette ons aan het dromen: zo’n overlander, dat willen we ook! Een overlander, voor wie dat genre niet kent, is een auto om de wereld mee te doorkruisen, en dat kan gaan van een modeste Subaru Outback tot een uitgebouwde Mercedes Unimog waarmee je naar de spreekwoordelijke oorlog kunt.

“De autoliefhebber in mij was meteen dol op de denkoefening: wat tik je op de kop om om te bouwen tot rijdend buitenverblijf?”

De autoliefhebber in mij was meteen dol op de denkoefening: wat tik je voor weinig geld op de kop om om te bouwen tot rijdend buitenverblijf, een soort mini-motorhome met daktent en achterop een fietsendrager, voor expedities in een straal van ruwweg 2.500 kilometer rondom het hoofdkwartier? Het Overlanders’ Handbook – een alomvattend standaardwerk – schrijft in de eerste plaats natuurlijk een Land Cruiser voor, want zo’n ultrarobuuste Toyota kan met zijn ladderchassis zwaar labeur aan en is bovendien zodanig bekend in afgelegen gebieden dat elke woestijngaragist een elementaire herstelling kan uitvoeren. Alleen: Land Cruisers zijn ook tweedehands duur gereedschap. Soortgenoten als een Nissan Pathfinder of Mitsubishi Pajero zijn al iets betaalbaarder, maar evenmin te vinden voor een appel en een ei. Bovendien vroeg ik me algauw of een ladderchassis, met het bijbehorende gewicht en meerverbruik, wel zo nodig was voor de luttele échte terreinkilometers die we er ooit mee zouden afleggen.

Zodoende belandde ik in de koopjeshoek van de tweedehandsmarkt: gebruikte SUV’s met een oudere dieselmotor, circa vijftien jaar oud, op te pikken voor enkele duizendjes. Een Nissan X-Trail bijvoorbeeld, of een Subaru Forester: ruim genoeg voor twee en robuust genoeg om als basis te dienen voor een rijdend buitenverblijf. En toen zag ik het (noorder)licht: eureka, een Volvo XC70 moet het zijn natuurlijk! Voor minder dan 5.000 euro heb je zo’n hoekige Zweedse schuit, met net zoveel bodemvrijheid als een SUV, in de machinekamer een onverwoestbare vijfcilinderdiesel en vanbinnen het beste zitmeubilair van de autosector. Exclusief de achterbank, want om fiscale redenen moet de Zweedse trekkershut een ‘lichte vrachtauto’ zijn. Voor de sfeer zou ik nog twee verstralers op de neus hangen, om het contrast tussen zo’n bloedserieuze break en het avontuurlijke bosleven nog wat extra in de verf te zetten. Een uitschuifbaar keukentje in het ruim en we kunnen de hort op. Ik kijk er al naar uit om er in Zweden zo’n elandsticker mee te gaan halen, voor op de flank. En in Marokko een tapijt voor erin. Kijk, de zomer is voorbij en de volgende zit al in m’n hoofd.