Opinie / De redactie ongefilterd – Retrofiel

Naast hun journalistieke methodologie en hun professionele perspectief binnen de autosector zijn de leden van onze redactie eerst en vooral automobilisten en gewone burgers. In 'De redactie ongefilterd' spreken ze vanuit hun hart.

LEES OOK De redactie ongefilterd - overzicht

Ik heb er hier thuis ook een rondlopen: een tiener met ninetiesdrang. Met wijde broeken en oversized truien, zingend van ‘I’m a Barbie Girl’ (bedankt daarvoor, Margot Robbie!) en dwepend met The Simpsons. De iPhone is wel gebleven. Nochtans ligt er hier nog een prima functionerende Nokia 3310, maar klaarblijkelijk verdient toch niet alles uit de jaren negentig een revival. Overigens, er brandt hier een kaars dat dat ook zo mag blijven voor die Buffalo-schoenen! Nu, eigenlijk is er niets ‘nieuws’ onder de zon. Dertig jaar terug liep ik zelf te snuisteren in de garderobe van ‘onze va’. Op zoek naar kleding uit zijn verleden (houthakkershemden als het even kon). De opkomst van de grunge ging toen namelijk gepaard met een renaissance van de seventies. Om maar te zeggen, de hang naar het verleden is van alle tijden. Want vroeger was het beter, toch?

De hang naar het verleden is van alle tijden. Want vroeger was het beter, toch?

Ik zeg: niet beter, wel vertrouwd. Waardoor teruggrijpen naar wat je kent – of waarvan je op zijn minst de negatieve herinneringen hebt verloren – al eens een houvast wil zijn in onzekere tijden. Geen toeval dus dat het nu retromodellen regent. Eigenlijk al sinds de batterijwagens aan hun opmars bezig zijn, met een extra impuls toen de Chinezen wiel aan wal kregen. Het begon met de nieuwe Mini, op de voet gevolgd door de huidige Fiat 500. Vandaag kijken we reikhalzend uit naar de Renault R5 e-Tech en de nieuwe Toyota Land Cruiser. Nagelnieuwe auto’s draaiend op moderne techniek, maar gezegend met een neoklassiek smoelwerk. Dat zijn dan nog louter de modellen waarvoor stilistisch enige moeite werd getroost om ze te laten aansluiten bij hun naamgenoot van weleer. Maar de Ford Puma en Mustang Mach-E, de Fiat Topolino, de op stapel staande Opel Manta en Audi TT, DS in zijn geheel als merk: in de verste verten niets meer te maken met het illustere verleden waar ze naar linken. Maar ze roepen dus wel die herinnering op in hun naamstelling. Of dat dan fout is…?

Je moet de jeugd jeugd laten zijn. Met alle vestimentaire en culturele keuzes die daarbij horen. De tijd (en foto’s!) zal nadien wel uitwijzen wat werkelijk fout was. Hetzelfde geldt voor de retrotrend in de designstudio’s. De echte bewaardatum van een concept onthult zich pas vele jaren later. Als de marketingmojo is uitgewerkt. Als de eerste krassen en deuken zijn gezet. En de eerste technische rapporten werden voorgelegd. Koddigheid vergaat namelijk snel als het ding voor de zoveelste keer dienstweigert. Vermoedelijk tegen de tijd dat die tiener van ons zelf met haar ogen zit te rollen als haar kroost komt aanzetten met een stel felgekleurde Crocs – ons geluk kennende worden dat allicht de must-haves van de toekomstige generatie – zullen we echt weten hoe goed die neofieten bestand zijn gebleken tegen de tand des tijds. En hoe ‘fout’ het finaal wel was te dwepen met het verleden.