Opinie / De redactie ongefilterd – Over de renaissance van Lancia en lichtgevende radiatorroosters

Naast hun journalistieke methodologie en hun professionele perspectief binnen de autosector zijn de leden van onze redactie eerst en vooral automobilisten en gewone burgers. In 'De redactie ongefilterd' spreken ze vanuit hun hart. Vandaag is het aan Kevin Kersemans, die met argusogen de aangekondigde renaissance van Lancia volgt.

LEES OOK De redactie ongefilterd – overzicht

Sta me toe een kleine bekentenis af te leggen: hoewel ik mezelf beschouw als een liefhebber van auto’s in het algemeen en met een zo breed mogelijke blik naar de autowereld tracht te kijken, heb ik al van jongs af aan een soft spot voor Lancia. Een behoorlijk irrationele afwijking volgens sommigen, die me weleens het gevoel geven dat ik me ervoor moet verantwoorden. Nochtans heeft het in 1906 door Vincenzo Lancia opgerichte merk een zeer rijke (maar ook bewogen) geschiedenis. De eerste productiewagen met een zelfdragend koetswerk, met een V6-motor of met een uitklapbare spoiler? Allemaal Lancia’s, respectievelijk uit de jaren ’20, ’50 en ’80 van de vorige eeuw!

En zo zijn er nog wel wat voorbeelden, al wil ik niet beweren dat er – vooral sinds het merk onder de vleugels van Fiat terechtkwam – nooit eens een discutabele beslissing werd genomen in Turijn. Maar daarnaast is Lancia tot op heden nog altijd het merk met het hoogste aantal wereldrallytitels op zijn naam. En dan is er natuurlijk het design, dat op enkele uitzonderingen na altijd een toonbeeld is geweest van ingetogen elegantie met een typisch Italiaanse toets. Over smaken en kleuren valt natuurlijk niet te twisten, maar Lancia werd niet voor niets enkele jaren geleden door het Britse Top Gear verkozen tot Greatest Car Maker of All Times.

LEES OOK Nieuw logo en Pu+Ra Design voor Lancia

Om maar te zeggen dat ik op 28 november jongstleden ondanks het belachelijk vroege uur met volle goesting op het vliegtuig richting Italië stapte, niet alleen met het vooruitzicht op een goeie cappuccino, maar ook om er de ‘Lancia Design Day’ mee te maken, op de 116e verjaardag van het merk nota bene. Grote baas Luca Napolitano onthulde er samen met designhoofd Jean-Pierre Ploué nog geen nieuwe conceptcar, maar wel de designrichting die ze zullen inslaan voor de drie modellen die het merk de komende jaren nieuw leven in moeten blazen nadat het door wijlen Sergio Marchionne werd afgeschreven vanwege ‘niet genoeg internationale uitstraling’.

Maar zat er eigenlijk iemand te wachten op de wedergeboorte van Lancia, is een eerste vraag die je je zou kunnen stellen, temeer omdat DS, sinds de vorming van Stellantis een zustermerk van Lancia, toch een beetje in dezelfde vijver vist. De Italianen zijn massaal de kleine Ypsilon blijven kopen, maar het is natuurlijk wenselijk dat ze dat ook zullen doen met de toekomstige nieuwe modellen… en dat de rest van Europa volgt. De verantwoordelijken schuiven de ‘Italianità’, ofte de ‘Italiaansheid’ als een belangrijk verkoopargument naar voren, iets waar ik zelf, als ik eerlijk moet zijn, niet ongevoelig aan ben. Maar nu het vroegere FCA eerder lijkt te zijn overgenomen door wijlen PSA in plaats van dat we van een fusie kunnen spreken, zullen die nieuwe modellen wel – voor het eerst – op een niet-Italiaanse, in casu Franse basis rusten. En de hoofddesigner is ook al afkomstig uit het land van het stokbrood en jeu de boules.

Ledverlichting biedt heel wat mogelijkheden… maar wil dat zeggen dat je die ook daadwerkelijk moet benutten?

Nu heb ik daar a priori wel vertrouwen in. Het door Ploué ontworpen ‘sculptuur’ dat een glimp moet tonen van de toekomstige designrichting, is op zich een prachtig kunstwerk en bevat inderdaad heel wat trekken van en verwijzingen naar historische Lancia-modellen. Bovendien is het niet de eerste keer dat er een niet-Italiaan de designafdeling leidt bij Lancia – denk maar aan de Amerikaan Michael Robinsonrond de eeuwwisseling. En dat Ploué effectief naar Turijn verhuisde om zich helemaal te kunnen onderdompelen in de Italiaanse sfeer, is toch enigszins geruststellend.

En toch is er één ding dat me nu al mateloos ergert en waarvan ik tegen beter weten in stiekem hoop dat het de uiteindelijke productiemodellen niet zal halen: die lichtgevende grille… Akkoord, met veel goede wil kun je er een moderne interpretatie in zien van de radiatorroosters van klassieke Lancia-modellen, maar ik vind het persoonlijk verschrikkelijk kitscherig en daardoor bijzonder on-Lancia en bij uitbreiding on-Italiaans. Inderdaad, ledverlichting biedt heel wat mogelijkheden… maar wil dat zeggen dat je die ook daadwerkelijk moet benutten?

Nu ben ik misschien de enige, getuige ook de ledstrips die blijkbaar steevast de koplampen en achterlichtblokken met elkaar moeten verbinden op de nieuwe modellen van tegenwoordig. Een leuke vondst in het begin, maar ik ben het eerlijk gezegd al wat beu. Net als de in alle kleuren van de regenboog instelbare sfeerverlichting in interieurs trouwens: compleet overbodig wat mij betreft. Zoals ik zei, misschien ligt het aan mij, maar bij deze toch een oproep aan monsieur Ploué om dat designdetail toch nog eens te herbekijken. Of voorzie toch minstens een (virtuele) knop in de boordcomputer om die kerstverlichting uit te schakelen...