In ieder geval speelt mijn maag meestal spontaan op wanneer high-end tuners weer maar eens hun nieuwe pareltjes voorstellen. Je kent ze vast wel, ik heb het over de Mansory’s en Brabussen van deze wereld, om maar eens de twee meest bekende te noemen. Meesterwerkjes waarvan collega Laurent je ook geregeld laat ‘meegenieten’ in onze Nieuws-pagina’s vooraan in het nummer.
Leven en laten leven natuurlijk, de ‘nouveaux riches’ van deze wereld doen maar. Al vraag ik me toch stellig af: zouden die gefortuneerde kopers dat nu ook echt mooi vinden, zo’n turkooiskleurig interieur met van die rare stiksels? In een offroader met 24-duimvelgen met flinterdunne banden en suicide doors?
Of is het in de kringen van de ultrarijken eerder toch een kwestie van all the way te gaan ‘gewoon omdat het kan’? En is het uit peer pressure dat voor dit soort cliënteel de uitspatting niet groot genoeg kan zijn? Ik ben geen specialist ter zake – laat staan ervaringsdeskundige – maar ik vermoed dat het toch eerder zo’n scenario moet zijn.
Is het uit peer pressure dat voor dit soort cliënteel de uitspatting niet groot genoeg kan zijn?
Ik heb eigenlijk nooit helemaal begrepen waarom iemand een van nature al prestigieuze auto – we hebben het hier tenslotte niet over ‘booskijkers’ voor je Dacia Sandero of een dakspoiler voor op je Opel Corsa – zou willen vernachelen, gewoon om toch maar met een uniek exemplaar te kunnen rondrijden. Voor de restwaarde hoef je het alvast niet te doen, want kijk maar eens naar de veilingprijzen voor klassieke Ferrari’s, Lamborghini’s, Aston Martins en dergelijke.
Wat brengt daar het meeste op? Juist, exemplaren in originele toestand – ‘origineel’ als in ‘oorspronkelijk’ welteverstaan, niet als in ‘getuigend van een bijzondere insteek’. Niet voor niets zie je overal Classics-departementen bij de prestigemerken ontstaan, net omdat er een markt is om die dingen in de staat te houden zoals ze destijds de fabriek kwamen uitrollen.
Zo’n Mercedes 560 SEC met Testarossa-heupen: heerlijk!
Dikke onzin dus, dit soort bizarre one-offs voor mensen die zo vermogend zijn dat ze het einde van hun rijkdom niet meer kunnen zien? Ik zou daar bevestigend op willen antwoorden... alleen zou ik mezelf dan op een inconsequentie betrappen. Want ik ben al sinds mijn jeugd fan van de breitbau-tuninggolf die in de jaren 80 furore maakte. Een Peugeot 205 GTi met Dimma-kit? Zet maar voor de deur…
En natuurlijk de ‘koning’ van de widebody’s: Willy Koenig en zijn Koenig Specials. Zo’n Mercedes 560 SEC met Testarossa-heupen of een laag-bij-de-grondse Ferrari 308 met plastic-fantastic-aanhangsels: voor sommigen is het allicht heiligschennis, maar bij schrijver dezes raakt het nog altijd een gevoelige snaar…
En ik ben duidelijk niet alleen, want dit soort eightiescreaties vindt stilaan zijn weg naar de veilingcatalogi van de gerenommeerde huizen. Misschien is het dus allemaal wel een generatiedingetje… en wordt er binnen twintig, dertig of veertig jaar grof geld neergeteld voor de huidige Mansory’s, Hamanns en Project Khans. Zou het werkelijk?
BLIJF OP DE HOOGTE VAN HET LAATSTE AUTONIEUWS!
Nieuwe modellen, tests, advies, exclusieve evenementen! Het is gratis!
Nieuws
