De eind 2020 geïntroduceerde Mokka (gefacelift in 2024) is in wezen zo Frans als maar zijn kan: hij deelt zijn platform met de DS 3 Crossback en Peugeot 2008, en loopt trouwens net als die twee neven binnen de Stellantis-groep van de band in een fabriek nabij Parijs. Niettemin is de inrichting en aankleding van zijn interieur volledig specifiek, met een middenconsole die naar de bestuurder is gericht en een digitaal instrumentenpaneel met een sinds de lifting opgewaardeerd multimediasysteem dat ChatGPT ondersteunt. Het geheel is over het algemeen keurig afgewerkt en zit vol handige bergvakken. De leuk ogende voorstoelen zitten aangenaam, maar de achterpassagiers zijn minder goed af: door de smalle deuren verloopt de instap nogal moeizaam. Bovendien heerst door de hoge gordellijn achterin een wat benepen gevoel. De koffer is vrij klein en niet echt moduleerbaar, bij gebrek aan een verschuifbare achterbank.
Onder de motorkap, naast de elektrische versie, is er de Franse 1.2 liter grote driecilinder-turbobenzinemotor, beschikbaar met 130 pk (achttrapsautomaat) of 136 pk (manuele bak), en als 136 pk sterke microhybride variant met de eDCT-robotbak en kettingaandrijving. Sowieso zijn het voorwieltrekkers. Het weggedrag van de Mokka is voorspelbaar, maar best prettig. Met dank ook aan het directe stuur, dat wel wat meer feedback had mogen geven.
Hoewel Opel tegenwoordig volledig afhankelijk is van Franse technologie, is deze Mokka niet zomaar een kopie van een DS 3 Crossback of Peugeot 2008 geworden, maar een cross-over met een eigen – en geslaagde – look en voldoende specifieke klemtonen. In die zin verdient hij zeker zijn plekje in dit felbevochten segment.
