Nostalgie / De Garage: De Citroën Méhari (1977)

Waarom iemand een voorliefde voor deze of gene auto heeft, het verschilt van mens tot mens. Die van Pierre Gillion voor de Citroën Méhari ontsproot uit de Gendarmes-films van Louis de Funès. “Als kleine jongen wist ik het zeker: ooit zou ik zo’n Méhari bezitten zoals die van de gendarmerie in Saint-Tropez”, lacht Gillion, tot voor kort directeur van het circuit Jules Tacheny in het Waalse Mettet. Die droom kwam drie jaar geleden uit, in volle covidperiode. “Een vrouw uit het Naamse bood deze Méhari uit 1977 aan – het is dus nog eentje met de 602 cc-motor van 26 pk.” Blijkbaar had die vorige eigenares wel gevoel voor humor, want toen Pierre de auto van haar kocht, was hij uitgerust met een politiesirene, een ziekenwagensirene en een ijscomuziekje. “Veel rijden heeft die dame met de Méhari echter duidelijk niet gedaan: op het moment van aanschaf had het autootje welgeteld 28.463 kilometer op de teller staan. En ik volg een beetje haar filosofie: ik haal deze open Citroën enkel buiten bij mooi weer – de auto staat bij mij trouwens ook open gestald; ik heb in die drie jaar nog nooit de kap gesloten.” Een scheurijzer is de Méhari natuurlijk niet, maar toch is elke rit volgens Pierre een feest.

“Een Méhari kan op oneindig veel sympathie rekenen. Ik kan nergens stoppen of de mensen komen op me afgestapt.”

“Een Méhari kan op oneindig veel sympathie rekenen. Ik kan nergens stoppen of de mensen komen op me afgestapt – ze willen weten hoe oud de auto is en hoeveel pk het ding heeft, of ze willen ermee op de foto. Dat de prestaties bescheiden zijn? Dat deert me niet: de Méhari is voor mij bovenal de perfecte manier om van het landschap te genieten en alle geuren van de zomer op te snuiven. Bovendien valt het allemaal best mee: met wat rugwind haal ik zelfs 105 km/u. Alleen de matige remmen vergen een andere mindset – anticiperen is hier de boodschap.” De Méhari van Pierre Gillion verkeert duidelijk niet in concoursstaat, maar draagt gebruikssporen. Een bewuste keuze van zijn nieuwe eigenaar, die zich naar eigen zeggen beperkt tot het klassieke onderhoud. Hoeveel hij nu precies voor de sympathieke Fransman heeft betaald, blijft een goed bewaard geheim, maar dat de prijzen voor de Méhari tegenwoordig de pan uit rijzen, is een feit. “Veel Méhari-eigenaars zijn zich niet bewust van de huidige waarde van hun auto, maar ik zie gespecialiseerde dealers op beurzen en dergelijke geregeld 30.000 euro vragen.” Dat is alvast niet het plan van Pierre: “Ik heb de vorige eigenares moeten beloven dat ik de auto niet kocht om ermee te speculeren.”

Tekst: Dominique Dricot - Foto’s: Julien Mahiels