Nostalgie / Vintage: Renault Vel Satis, kroniek van een aangekondigde flop

>>> Dit Vintage-artikel werd geschreven door Stany Meurer en verscheen in AutoGids 1076 (03/03/2021)

Terwijl liefhebbers van exotische GT’s dol zijn op exclusiviteit en originaliteit, tonen kopers van luxewagens zich conventioneler in hun beslissingen. Ze houden niet van risico’s en worden graag gerustgesteld en bevestigd in hun keuzes. Het is dan ook niet meer dan logisch dat ze de voorkeur geven aan befaamde merken met producten die even beproefd als geprezen zijn. Fantasie wordt tot het minimum beperkt en het merkimago primeert boven al de rest.

Dat is niet altijd het geval geweest, al moeten we al ver terug in de geschiedenis om sporen te vinden van Franse merken die synoniem waren voor luxewagens. Dan spreken we over de periode voor de Tweede Wereldoorlog. Sindsdien heeft Frankrijk een heel zooitje ongeregeld voortgebracht, denk maar aan de Renaults zoals de Frégate, de Rambler, de Safrane of recenter de Latitude, aan Peugeots zoals de 604, de 605 of de 607 en aan Citroën zoals de DS (de briljante uitzondering), de CX, de XM of de C6. En dan hebben we het geeneens over de dramatische Talbot Tagora, die sneller roeste dan zijn schaduw.

De Renault Vel Satis werd nochtans onder een gunstig gesternte geboren. In 1995 stelde Parijs de knap gelijnde Initiale Concept voor, een door toenmalig designhoofd Patrick Le Quément vormgegeven reisberline die bijzonder goed onthaald werd. De feeën die zich nadien over zijn wieg hebben gebogen, hadden echter gif aan hun toverstaf...

Flater na flater?

Omwille van besparingen en technische rationaliseringen moesten de verantwoordelijken van de Renault Vel Satis zich houden aan richtlijnen die de evenwichtige vormgeving van het originele project op de helling zetten: de productieversie werd smaller zonder dat de hoogte gewijzigd werd. En dat deed de proporties geen deugd. Dat belette de Renault Vel Satis niet om vriend en vijand te verbazen bij zijn onthulling op het autosalon van Genève in 2001.

Over de originele vormgeving van de Renault Vel Satis kan je blijven discuteren, maar dat het barokke lijnenspel weinig liefhebbers vond, staat als een paal boven water. Maar er was meer aan de hand dan enkel het koetswerkdesign. Het tweede struikelblok: zijn motoren. Want of je het nu wil of niet, de notie van een luxewagen gaat onvermijdelijk gepaard met een edele zes- of achtcilinder onder de kap. Zeker begin 2000.

Een turbo op een viercilinder schroeven mag dan al een succesformule zijn in de competitie, voor klanten in dit segment was het simpelweg onvoldoende. Toegegeven, de Renault Vel Satis bood in het begin wel enkele mooie motoren aan, waaronder twee zescilinders (de ene op benzine en de andere op diesel). Als geheel stak zijn motorgamma echter schril af tegen het indrukwekkende aanbod van het Duitse triumviraat.

Gebrek aan kwaliteit

De gebrekkige aandacht voor details speelde de Renault Vel Satis ook parten. Gewatteerde kunststoffen, een paar streepjes hout en wat elektronische gadgets bezorgen je geen premium aura, vooral omdat de interieurverlichting harmonie mist, de grafische lay-out gedateerd oogt en de brute tellernaalden geleend werden bij een goedkope R11. Dat de Renault Vel Satis kampte met een gebrekkige productiekwaliteit en de interne strijd moest aangaan met zowel de Avantime als de Espace, die zich grotendeels op hetzelfde publiek richtten, maakte het helemaal onmogelijk om commercieel te schitteren.

Bij de ontwikkeling van de Renault Vel Satis bleven de ingenieurs inventief uit de hoek komen, al moesten ze het stellen met de mechanische onderdelen van volumemodellen, kregen ze slechts een beperkt budget en moesten ze alle uitgavenposten nauwgezet controleren om een zo laag mogelijke verkoopprijs te verzekeren. Een hele krachttoer, die het team achter het ontwerp en de realisatie van de Vel Satis uitstekend heeft uitgevoerd. Het eindresultaat overtrof alle verwachtingen, maar het was niet genoeg.

Alleen werden hun inspanningen, gisteren noch vandaag, naar waarde geschat. Want hoewel de Vel Satis door de pers werd geprezen bij zijn lancering, werd onvoldoende benadrukt dat het resultaat des te opmerkelijker was omdat het in een erg moeilijk klimaat met een heel beperkte foutenmarge tot stand kwam. Wie vandaag nog steeds het plezier heeft met een Vel Satis te rijden, is nog altijd lyrisch over zijn rijcomfort, zijn stilte, zijn plaatsaanbod en zijn stijl, die elke modegril overstijgt. Misschien is dat wel het mooiste eerbetoon dat we hem kunnen geven.

Prijzen vandaag

Wie zin heeft om kennis te maken met dit rijdende salon dat je niet op elke straathoek tegenkomt, kan zich verheugen op erg toegankelijke tweedehandsprijzen. Voor een Renault Vel Satis 2.0 dCi met minder dan 100.000 kilometer op de teller betaal je 3.500 à 4.000 euro, voor een superuitgeruste 3.5 V6 met 245 pk moet je tissen de 4.000 en 5.000 euro rekenen.