Opinie / De redactie ongefilterd – de banaliteit van 1000 pk

Naast hun journalistieke methodologie en hun professionele perspectief binnen de autosector zijn de leden van onze redactie eerst en vooral automobilisten en gewone burgers. In 'De redactie ongefilterd' spreken ze vanuit hun hart. Vandaag is het de beurt aan Xavier Daffe, die zich vragen stelt bij de steeds krachtigere EV's die op de markt komen.

LEES OOK De redactie ongefilterd - overzicht

Vorige week verongelukte een Franse YouTube-ster aan het stuur van een Tesla Model S Plaid. Het is niet aan mij om commentaar te geven op de omstandigheden van die fatale crash, noch op zijn stuurmanskunsten die mogelijk een rol gespeeld hebben bij het tragische ongeval. Want daar gaat het mij niet om. Hopelijk beseffen de mensen op Facebook dat er ouders hun kind verloren hebben, alvorens commentaar te geven. Maar ik durf wel vraagtekens te plaatsen bij de nieuwe pk-wedloop die momenteel woedt bij de constructeurs van elektrische modellen.

Wat is de relevantie van superkrachtige wagens die zowat bereikbaar zijn voor iedereen? Wie kan beweren dat hij 1.000 pk de baas blijft, tenzij hij Max, Lewis of Ayrton heet? Vooral omdat dat hoge vermogen bij een elektrische auto gepaard gaat met een monsterachtig koppel dat zowat ogenblikkelijk beschikbaar is. Een elektrische auto reageert onmiddellijk en zeer sterk op de bewegingen van je rechtervoet, een explosieve acceleratie die al een heleboel EV-rijders verrast heeft. Toch zijn de autoconstructeurs momenteel bezig met elektrische platforms die 1.600 of 1.700 pk kunnen leveren. Wat is het nut van dat alles?

Op de sociale netwerken vermaakt voormalig F1-wereldkampioen Nico Rosberg zich uitstekend met de 1.900 pk krachtige Rimac Nevera. De Duitser weet wat hij doet, maar geeft toe dat ook hij alle zeilen moet bijzetten om dat enorme vermogen enigszins onder de knoet te houden. Rosberg begeeft zich dan ook op onbekend terrein. In mijn jeugd was 110 pk al meer dan genoeg voor een GTI. De 300 pk die de Porsche 911 3.3 Turbo ontwikkelde, was de Heilige Graal. En 500 pk was simpelweg absurd. Vandaag wordt dat stratosferische vermogen haast spelenderwijs verdrievoudigt. Maar opnieuw: waarom? Want ik betwijfel of de rijvaardigheden van de gemiddelde bestuurder dezelfde exponentiële curve hebben ondergaan.

Als een gamer uit de bocht vliegt met zijn 1.000 pk sterke supercar, terwijl hij rustig in zijn luie stoel zit, doet dat niemand kwaad – behalve misschien zijn gevoel van eigenwaarde. Maar in het echte leven? In het echte leven wordt die belachelijke en irrelevante kracht potentieel dodelijk... Sommigen zullen opwerpen dat het niet de kracht is die doodt, maar ongepaste snelheid en incompetentie. Maar met 1.000 pk bereik je die ongeschikte snelheid en je competentiedrempel oneindig veel sneller.