Opinie / De redactie ongefilterd – Een geweldige tijd

Naast hun journalistieke methodologie en hun professionele perspectief binnen de autosector zijn de leden van onze redactie eerst en vooral automobilisten en gewone burgers. In 'De redactie ongefilterd' spreken ze vanuit hun hart. Vandaag heeft onze Cédric Derèse het over de mutatie van de automobiel.

LEES OOK De redactie ongefilterd – overzicht

We leven in een bijzondere tijd, een tijd van buitengewone veranderingen voor de auto. Of we het nu leuk vinden of niet, elektronen nemen geleidelijk de plaats in van zuigers, en uitlaatpijpen verdwijnen ten gunste van laadkabels. Vanuit zuiver technologisch oogpunt – ik heb het dus niet over de keuze van elektrische energie als zodanig, over onze productiemethoden of zelfs over de distributie – is de transformatie werkelijk krankzinnig. Alles is mogelijk voor wie weet hoe je met batterijen en stroom moet jongleren. En de historische spelers, verstrikt in hun enorme industriële beperkingen, worden dagelijks gedwongen zichzelf in vraag te stellen, voortdurend uitgedaagd door nieuwkomers die geen andere ambitie hebben dan een revolutie op de markt teweegbrengen. Geen regels, net als in het Wilde Westen!

Lightyear

Neem nu het geval van Lightyear. Een Nederlandse start-up die nog niet zo lang geleden onbekend was in de sector, maar nu de productie opstart van een model met de naam ‘zero’: een berline in de vorm van een vliegtuigvleugel, gebouwd op een koolstof chassis en bedekt met 5 vierkante meter zonnepanelen. Een demonstratie van technologie en optimalisatie van energie-efficiëntie toegepast op de auto, toegankelijk voor de gewone koper. Het is te zeggen… de gewone koper die er warmpjes bij zit. Want met een prijskaartje van 250.000 euro kunnen we niet echt spreken van een auto voor het volk! Maar het is geen sciencefiction meer. De Lightyear 0 rijdt en kan vijf personen vervoeren terwijl hij zijn ecologische voetafdruk beperkt.

NAMX, Nio en de rest

Dergelijke revolutionaire modellen zijn er in overvloed. Fabrikanten gaan alle kanten op en het autolandschap is nog nooit zo divers geweest als nu. Of het nu gaat om de NamX HUV, die zijn brandstofcel voedt met waterstofpatronen, de Nio-modellen met verwisselbare batterijen (in aangepaste stations) of gewoon de Microlino, een elektrische microstadswagen, een moderne herinterpretatie van de Isetta uit de jaren 50: er gaat geen week voorbij zonder dat een bedrijf, vaak uit het niets, ons verrast met een vernieuwend concept. Maar hoe zit het in het echte leven, voor de gewone man (m/v/x) die op zoek is naar een echt vervoermiddel voor het dagelijkse leven?

Geweldig... echt?

Net als wij is die waarschijnlijk verrukt en denkt hij dat de mens toch wel bijzonder ingenieus is. Maar dat neemt niet weg dat hij met de handen in het haar zit wanneer hij zijn 10 jaar oude gezinswagen op diesel (of benzine) moet vervangen, die hem nooit in de steek heeft gelaten maar waarmee hij nu de grote steden niet meer in mag. Die door alle lokale milieuactivisten met de vinger wordt gewezen wanneer hij (een beetje) rookt bij het starten. De Lightyear 0? Duidelijk buiten zijn budget. En trouwens, geloof jij in een auto met zonnepanelen met de zon die we in België hebben? NamX of Nio? De gewone man heeft er nog nooit een in het echt gezien en gaat ze niet bekijken – laat staan uitproberen – bij de plaatselijke garage. De Microlino? Schattig, maar niet geschikt om met het gezin een ritje te maken of boodschappen te doen, tenzij één voor één. Dus blijft het voor de gewone man bij dromen over deze nieuwe 2.0- of 3.0-auto's. Maar hij houdt de zijne, dat is veiliger. Nog minstens een paar jaar. Dus: een geweldige tijd? Ja, voor wie niet echt een auto nodig heeft of zijn auto niet meteen hoeft te vervangen. Voor de anderen is het heel wat minder leuk.