Opinie / De redactie ongefilterd - waarom is de monovolume een bedreigde soort?

Naast hun journalistieke methodologie en hun professionele perspectief binnen de autosector zijn de leden van onze redactie eerst en vooral automobilisten en gewone burgers. In 'De redactie ongefilterd' spreken ze vanuit hun hart. Vandaag vraagt Hans zich af waarom bijna niemand nog een monovolume schijnt te willen.

LEES OOK De redactie ongefilterd - overzicht

Onlangs zag ik een Chrysler Pacifica voorbij de deur passeren. De bestuurder had een opvallende autokeuze gemaakt, want het ding is in ons land niet in de handel te krijgen.

Er zijn in het geheel nauwelijks nog eenvolumers te koop. De VW Sharan of Ford Galaxy worden niet meer geproduceerd; de Renault Espace nog wel, maar dat is geen monovolume meer. Er is de ID.Buzz van Volkswagen, maar die is dan weer niet heel gezinsvriendelijk qua prijs.

Wat een contrast met wat er aan de andere kant van de Grote Plas te koop is. Een Amerikaans autoblad publiceerde onlangs een vergelijkende test tussen die Pacifica en zijn soortgenoten, meer bepaald de Toyota Sienna, Honda Odyssey en Kia Carnival. Stuk voor stuk rijdende paleizen zijn dat, met royale schuifdeuren, comfortabel meubilair, voorzien van aparte armsteunen, potige hybride aandrijflijnen, en in de Chrysler zelfs een intercom, om de passagiers op de achterste rij beter te kunnen horen.

Die ruimte dient niet enkel de ratio, er zit ook een emotioneel kantje aan.

Toch is ook in de VS de monovolume een bedreigde soort. Net als bij ons opteren grote gezinnen ook daar in steeds groteren getale voor een van de vele dozijnen SUV’s die er te koop zijn op de markt. Onbegrijpelijk eigenlijk, want geen enkele auto is zo ruim als een goeie ouwe eenvolumer; en zijn ruimte en gebruiksgemak niet het belangrijkste goed voor een familiewagen?

Die ruimte dient niet enkel de ratio, er zit ook een emotioneel kantje aan. Ik herinner me nog hoe ik als kind voor het eerst in een monovolume zat, een Espace II. Het was adembenemend: dat weidse uitzicht op de omgeving, die tafeltjes en aparte bergvakjes in de zijpanelen, en het feit dat je als in een woonkamer tussen het zitmeubilair door kon kruipen, van achteren naar voren en terug. Geen enkele grote SUV kan daartegenop.

Toch is de helft van de auto’s die dezer dagen over de toonbank gaan, een SUV of  aanverwante; 49% om precies te zijn, op Europees niveau en volgens de cijfers van 2022. Amper 2% van de autokopers kiest nog voor een monovolume, terwijl dat een decennium eerder nog 14% was.

Toch kan ik me niet voorstellen dat er in onze contreien geen appetijt meer is voor zo’n gestroomlijnde riante monovolume zoals je ze nog vindt aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Eigenlijk is dat het ideale autorecept, op het snijpunt van ruimte, gebruiksgemak, comfort en energie-efficiëntie. Ik ben er zeker van dat ze in het elektrische tijdperk een comeback maken.