Opinie / De redactie ongefilterd - op zoek naar de ziel van automerken

Naast hun journalistieke methodologie en hun professionele perspectief binnen de autosector zijn de leden van onze redactie eerst en vooral automobilisten en gewone burgers. In 'De redactie ongefilterd' spreken ze vanuit hun hart. Vandaag is het aan Laurent Blairon, die op zoek gaat naar de ziel van autoconstructeurs vandaag.

Op zaterdag 24 december 2022 las ik iets interessants in de krant l'Echo. Een uitspraak van de Franse reclamemaker Jacques Séguéla, een persoon wiens mening ik zelden deel. Maar de 85-jarige heeft wel interessante inzichten in de trucs van reclame en marketing. Séguéla zei: "de merken die zullen standhouden, zijn zij die zichzelf een ziel hebben gegeven." Als hij het over merken in het algemeen had, dan moet deze uitspraak ook weerklank vinden in de autowereld. En dat zette me aan het denken.

In de turbulente overgang die de autowereld doormaakt, kan je je inderdaad afvragen of hij gelijk heeft. En dan kan ik enkel vaststellen dat de ziel van automerken erg verwaterd geraakt is. Het begon met het klonen van modellen, waardoor zelfs ik het soms moeilijk had om een BMW 3 van een 5 Reeks te onderscheiden. Of een Peugeot 2008 van een 3008. En dan is er de strategie van de gemeenschappelijke techniek, die de Seat Leon in een Spaanse Volkswagen Golf veranderde. En die nu de Opel Astra linkt aan de Peugeot 308. En dan heb ik het geeneens over de opkomst van de uit de Verenigde Staten overgewaaide SUV, die elke vorm van persoonlijkheid vakkundig de nek wist om te wringen. Nu is het aan de elektrische auto, aangewakkerd door Tesla en intussen de specialiteit van de Chinese constructeurs. De Europese auto-industrie moet zijn beste beentje voorzetten om bij te blijven.

De ziel van een merk is niet alleen voor de ingewijden, het zijn de beelden van actie op een circuit, scènes uit de bioscoop of avonturen uit onze jeugd die ons later naar de showrooms drijven. Het duurde tientallen jaren om die ziel in ons hoofd te installeren. Dat is de uitdaging voor de Europese fabrikanten bij het definiëren van hun elektrische toekomst: nieuwe verhalen vertellen. Dit is nog geen uitgemaakte zaak. Voorlopig zijn de ziel van de nieuwe elektrische auto's advertenties en reclames waarin de auto's evolueren in denkbeeldige natuurlijke heiligdommen, gecreëerd in een dampige sfeer, met dansers en weet ik veel. Ik zei dus "verhalen vertellen", geen onzin uitkramen... Niet alles lijkt verloren, er zijn nog steeds goede signalen. Persoonlijk denk ik dat een merk als Cupra zijn jonge bestaansrecht met verve verdedigt. Ook het onstuimige Abarth en het eigenzinnige Mazda leveren goed werk.

Maar er zijn natuurlijk constructeurs die de grote middelen bovenhalen. Zoals Audi, dat een elektrische opvolger voor de legendarische S1 ontwikkelde voor Ken Block, zodat die zijn duivels kon ontbinden en een buzz creëerde bij de jeugd. En ze pakten het slim aan, want ze lieten ook mythische machines uit het rijke autosportverleden van Audi Sport de revue passeren. Want hoe onzinnig ook, drift en sprongen werken altijd. En dan kom ik automatisch uit bij de jongste episode van de Gymkhana-reeks, waar Travis Pastrana een uit 1983 stammende Subaru (met moderne STI-techniek onder de klassieke koets) de sporen geeft. Met 12,7 miljoen views tegenover 5,7 miljoen voor die van Audi heeft Subaru een flinke streep voor. Alleen mag het Japanse merk niet vergeten die kostbaar opgebouwde ziel niet te vergooien. Want de jonge volgelingen blijven niet wachten, natuurlijk. Een ziel is niet voor altijd.