Ecologie / Transport & Environment neemt SUV’s onder vuur

Europa heeft het moeilijk om zijn CO2-doelstellingen te halen. De studie “CO2 emissions from cars: the facts” van NGO Transport & Environment, die is geanalyseerd door de krant Le Soir, heeft een verklaring. Niet alleen het einde van de heerschappij van de diesel en de groei van het wagenpark draagt schuld, maar ook de SUV. Voor de NGO verstoken deze modellen meer brandstof dan nodig is omdat ze te zwaar en te krachtig zijn. Zo woog de gemiddelde auto in 2001 nog 1.268 kilo, terwijl dat in 2016 liefst 1.392 kilo was, een stijging van 10 procent op 15 jaar. Die gewichtstoenamen zou vooral de schuld zijn van SUV’s. Het segment, dat 20 jaar geleden nog marginaal was, haalde in 2016 al een marktaandeel van 25 procent en zou tegen 2020 zelfs 33 procent halen. Die kaap is in België trouwens al gehaald, want in het eerste trimester van dit jaar werden in ons land 57.000 SUV’s verkocht, goed voor 34 procent van alle verkochte auto’s.

Steeds krachtiger

Transport & Environment ziet achter de lokroep van SUV’s en steeds krachtiger auto’s “zuiver commerciële redenen”. Het klopt dat het segment van cross-overs en dergelijke meer veel te danken heeft aan de marketing, die de gezinsgerichte en imagoversterkende kwaliteiten in de verf zet van deze modellen en daarbij uiteraard hun nadelen door de vingers ziet. Het succes van de voortrekkers begin jaren 2000 heeft de concurrentie ertoe aangezet om te reageren met steeds meer SUV’s in hun gamma’s. Zelfs de luxemerken zijn op de trein gesprongen. En de mode lijkt niet voorbij te waaien, integendeel. In die mate dat sommige klanten niet naar de dealer gaan om een nieuwe auto te kiezen, maar wel om “een SUV te kopen”.

Irrationeel

In de ogen van sommige experts neigt de situatie steeds meer naar het irrationele. Hoe kan het dat in een wereld waar ecologische vraagstukken steeds meer in ons dagelijks bestaan opduiken toch zoveel mensen – die vaak oprecht geïnteresseerd zijn in een duurzame ontwikkeling – zich laten verleiden door een voertuig dat zo ingaat tegen alle milieubekommernissen? De verklaring zit hem misschien wel in de dagelijkse zorgen van zoveel burgers. De keuze voor een SUV lijkt ingegeven door het gevoel van veiligheid en het comfort dat dit type auto’s geeft. Maar ze lijkt ook te beantwoorden aan een onbewuste drang naar het uitbreiden van onze habitat terwijl we ook een soort imago rond onszelf willen opbouwen. En tegenwoordig staat het chiquer om je te verplaatsen in een SUV dan in een break of een eenvolumer. Bovendien is er een steeds grotere categorie oudere mensen die het gemakkelijker vinden om in een SUV in- of uit te stappen dan in een berline.

Gat in de markt

De belangrijkste verklaring zou echter elders liggen: de SUV compenseert voor een a priori “onbestaand” mobiliteitsaanbod voor heel wat gebruikers. Zij willen een dagelijkse veelzijdige en flexibele oplossing, zowel in de stad als op het platteland, die andere segmenten in hun ogen niet lijken te bieden en die ze al zeker niet vinden in het openbaar vervoer of in autodeelprojecten. Hier ligt de bal in het kamp van de overheden, die deze diensten – op een andere manier dan met belastingen – moeten stimuleren en erop moeten anticiperen, waardoor de aantrekkingskracht van SUV’s afneemt. En hoewel de studie van de NGO een paar dingen over het hoofd ziet, vooral door te negeren dat de algemene gewichtstoename ook te maken heeft met grotere veiligheidsstandaarden en dat het vermogen vaak stijgt dankzij technologie die ook het verbruik drukt, legt ze toch een paradox bloot. Maar laat ons wel wezen (of niet): deze contradictie zien we niet alleen opduiken bij de keuze van een auto…