Dat de Astra nu zijn DNA deelt met de Peugeot 308, hoeft zeker geen nadeel te zijn voor zijn rijgedrag: de nieuwste generatie van Opels middenklasser stuurt merkelijk snediger en gedraagt zich gevoelig dynamischer dan zijn voorgangers. In vergelijking met zijn Franse neef hebben de Duitse onderstelspecialisten de scherpste kantjes er dan wel afgevijld, maar het stuur van de Astra is nog altijd opvallend nauwkeurig en centreert vlekkeloos – hoogstens is het iets te licht en wat te gierig met feedback. Voeg daar de extra stijfheid en het verlaagde zwaartepunt van deze elektrische versie aan toe en je krijgt een auto die geen slingerwegen vreest.
Met een rijklaar gewicht van 1.736 kilogram is deze Opel Astra Electric allesbehalve een pluimgewicht, maar van die vele kilo’s voel je nauwelijks iets. Zelfs op de bochtige wegen van onze Ardennen laat de Astra zich keurig en strak in de bocht zetten, en als je toch eens wat te optimistisch bent, resulteert dat in makkelijk op te vangen onderstuur. Zijn onderstel weet een grote levendigheid in krappe bochten af te wisselen met een feilloze stabiliteit in snelle doordraaiers of tijdens bruuske rempartijen. Schuif deze elektrische Astra een geschikt parcours voor de wielen en je innerlijke Max Verstappen komt spontaan bovendrijven… waarbij het niet lang duurt vooraleer die om meer power zal beginnen te smeken.
Gebrek aan punch
Dat heeft niet zozeer te maken met een tekort aan koppel: met 270 Nm die instant onder je rechtervoet beschikbaar is, kun je de vaart er makkelijk inhouden. Het probleem zit hem eerder in een gebrek aan punch, zoals ook blijkt uit de optrektijd van 0 naar 100: 9,2 seconden is in deze elektrische tijden niet meer dan matig. Wie de flitsende acceleraties van andere EV’s gewend is, kan dus maar beter twee keer nadenken vooraleer nog snel dat kruispunt over te steken of die vrachtwagen in te halen, want zelfs als je het pedaal helemaal tot tegen de vloer trapt, blijft de duw in de rug gemoedelijk.
Niet dat het ooit echt gevaarlijk wordt, maar het frustreert wel: de elektrische Astra mist gewoon dat brutale kantje dat we intussen kennen van andere EV’s. Een verklaring voor dat minder levendige karakter is niet ver te zoeken: met 156 pk voor bijna 1,8 ton is de verhouding gewicht-vermogen niet meteen indrukwekkend – elektrische auto of niet.Optrekken is één ding, vertragen een ander. En daar valt op dat de Astra ook niet echt uitblinkt in de recuperatie van kinetische energie. De intensiteit van de regeneratie is op geen enkele manier regelbaar, laat staan dat er sprake zou zijn van een one pedal-modus: zodra de snelheid onder de 15 à 20 km/u zakt, valt de motorrem grotendeels weg, zodat je alsnog het rempedaal nodig hebt.
Ideale rijhouding
Op ergonomisch vlak blaast deze Opel warm en koud tegelijk. Enerzijds kun je terugvallen op goed opgestelde en makkelijk bereikbare ‘echte’ knoppen voor basisfuncties zoals de klimaatregeling of het audiovolume, anderzijds zijn de toetsen en hendels op en aan het stuur minder gebruiksvriendelijk dan in de vorige Astra. Gelukkig zijn de befaamde voorstoelen met AGR-certificaat wél nog altijd van de partij, die met hun uitstekende compromis tussen steun, comfort en zachtheid geknipt zijn voor de veelrijder.
Voor ons hadden stuurkolom en stoel nog wel iets ruimer verstelbaar mogen zijn, want de echt ideale rijhouding hebben wij nooit weten te vinden – zeker uit te proberen dus, want dat zal voor iedereen anders zijn. Naast die prima stoelen kan de Opel Astra Electric ook prat gaan op een onderstel dat de hierboven geroemde dynamiek combineert met een verzorgd rijcomfort, met een meer dan behoorlijke geluiddemping erbovenop. Kortom, het is aangenaam kilometers vreten in deze Duitser.
7
